استفاده از پرده سبز در سینما قبل از اختراع کامپیوتر چگونه بود؟
اگر شما حتی اطلاعات کمی در رابطه با چگونگی ساخت فیلم ها داشته باشید ، حتما در رابطه با “پرده سبز” از قبل چیز هایی شنیده اید. این تکنیک به عنوان تکنیکی ترکیبی در سینما شناخته می شود و معمولا برای ترکیب دو تصویر یا فیلم با هم بر اساس رنگ های موجود در آن به کار می رود .
وقتی قرار است جلوه های ویژه در فیلم نقشی اساساسی بازی کنند ما معمولا صحنه فیلم برداری شده را جلو یک پرده سبز می بینیم و بعد از اتمام کار با استفاده از نرم افزار ویرایش ویدئو، ویرایشگر می تواند آن رنگ سبز را با یک تصویر یا ویدئو دیگر جایگزین کند در نهایت این طور به نظر می رسد که بازیگر در یک محیط کاملا متفاوت مشغول بازی کردن است.
جای تعجب نیست که با رایانه این کار بسیار ساده به نظر برسد. هر گونه نرم افزار ابتدایی ویرایش ویدئویی شامل یک بخش برای حذف رنگ های مشخص است ، اما آیا تا به حال به این فکر کرده اید که این کار چگونه قبل از آنکه کامپیوتر ها به وجود بیایند انجام می شده ؟
در روز های اولیه سینما استودیو ها بازیگر را مقابل یک صفحه سیاه می گذاشتند و از او فیلم می گرفتند، بعد نور محیط را مرحله به مرحله بالا تر می بردند تا زمانی که با یک پس زمینه سیاه و سفید و یک منظره کاملا سفید از بازیگر به پایان برسد، از ترکیب این تصاویر به عنوان زمینه اصلی استفاده می کردند و بازیگر یا هر صحنه دیگری را جلو این صفحه اولیه به تصویر می کشیدند. فکر می کنم بتوانید تصور کنید که این فرایند چه قدر سخت تر از چند کلیک موس بوده است.
کمی بعد تر زمانی که رنگ ها در سینما حضور پیدا کردند ، برای استفاده از پرده سبز ، استودیوها در واقع از فیلترهای نوری مخصوص استفاده می کردند. آنها یک فیلتر روی نگاتیو های فیلم می گذاشتند که موج خاصی از رنگ سبز را نادیده می گیرفت بعد بازیگر شروع به بازی در مقابل پرده سبز می کرد و در نهایت صحنه ضبط شده با فیلتر ضد سبزی جلو تصویر زمینه اصلی قرار می گرفت درست شبیه سبک قدیمی با پس زمینه سیاه اما این بار برای فیلم های رنگی .
ویدئوهای آنالوگ ترفند های جالبی برای استفاده از جلوه های ویژه دارد مثلا استفاده از پرسپکتیو غیر حقیقی در زمان فیلم برداری، در بعضی از فیلم ها کارگردان ها برای نشان دادن صحنه های غیر واقعی یک صحنه را در یک صفحه نقاشی شده جلو دوربین قرار می دادند.
بعد از آن بازیگر را پشت آن، کمب عقب تر و در نهایت زمینه اصلی را در عمق تصویر به نمایش میگذاشتند ، با استفاده از این ترفند نه چندان آسان، کارگردان ها می توانستند بدون وجود پرده سبز چند تصویر را با یکدیگر ترکیب کند و به نتیجه تقریبا دلخواه برسند.
هنوز هم البته بعضی از استودیو ها از تکنیک های قدیمی برای ساخت فیلم استفاده می کنند به این صورت که از سیگنال های آنالوگ که حاوی اطلاعاتی درباره رنگ های مختلف است استفاده می کنند و آن را روی صفحه نمایش به تصویر می کشند.
مدارهای الکترونیکی موجود در دوربین می توانند یک رنگ خاص (اکثرا سبز) را تشخیص بدهند و سیگنال های آن را با یک ویدیو پس زمینه جایگزین کنند.
استودیوها حتی امروزه به این نتیجه رسیده اند که بازی بازیگران و پس زمینه به طور همزمان ضبط کنند، با استفاده از دو دوربین که به طور مکانیکی به یکدیگر متصل می شوند تا حرکت های مشابهی داشته باشند بعد از آن سیگنال ها می توانند این دو تصویر را با یکدیگر ترکیب کرده و تصویر نهایی را ایجاد کنند.
فکر کردن به این قضیه که چگونه یک فرایند بسیار زمان بر و پیچیده تبدیل به یک کار کامپیوتری چند دقیقه ای شده می تواند بسیار شگفت انگیز باشد کاری که سال ها قبل در استودیو های بزرگ و در مدت زمانی طولانی انجام میگرفت امروزه با وجود یک پرده سبز و یک کامپیوتر به راحتی حتی در خانه هم قابل انجام است.
در نهایت برای درک بیشتر این موضوع بهتر است با دقت ویدیو زیر را مشاهده کنید تا با روش های استفاده از پرده سبز در سینما قبل بهتر آشنا شوید.
